เย่ชิงซินรู้สึกเขินอายและรู้สึกละอายใจ
เย่ชิงซินไม่กล้าขยับอย่างรวดเร็ว แต่แขนเรียวทั้งสองข้างของเธอยังคงจับเขาไว้อย่างมั่นคง
แต่เธอก็ยังรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจอยู่เล็กน้อย เธอยิ้ม และกล่าวว่า “งานแต่งงานกลางแจ้งก็สวยงาม งานแต่งงานแบบโบสถ์ในความหมายดั้งเดิมนั้นจำกัดเกินไป ฉันชอบงานแต่งงานแบบเปิดที่ผสมผสานกับธรรมชาติ ครั้งนี้เนื่องจาก มีเวลาจำกัดเฉพาะรีสอร์ทในโรงแรมของเราเท่านั้นที่ตรงตามเงื่อนไขนี้ ไม่เช่นนั้น ผมจะทำให้ดีกว่านี้”
เขาทำให้ผมของเธอเรียบให้เธอ ลดศีรษะลง และจูบเธอที่ริมฝีปาก จำไว้ว่าคุณเป็นเมียน้อยของตระกูล Xi เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด คุณไม่ได้เสียใจกับใครเลย นี่คือพลังที่คุณมี
“อา?” หัวใจของเย่ชิงซินเต้นรัว จากนั้นเธอก็มองดูใบหน้าของเขาอย่างใกล้ชิด เธอโล่งใจเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเขา แต่เธอยังคงรู้สึกมีความหวังเล็กน้อยในใจ เธอส่ายหัวเพื่อขจัดความคิดยุ่งๆ ในใจ และบอกตัวเองว่าพวกเขาแค่ถามว่าคุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งหรือไม่ และไม่ได้ตั้งใจจะขอแต่งงานเลย
ซีจินเฉินแตะจมูกของเขา และขับรถอย่างตั้งใจต่อไปพร้อมกับรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา เขาแค่จงใจแกล้งเธอ ซึ่งเป็นครั้งเดียวในชีวิตที่จะขอแต่งงาน เขาจะต้องทำให้เธอประทับใจมากที่สุดและทำให้เธอเป็นเจ้าสาวที่มีความสุขที่สุดในโลก
เมื่อพูดถึงการวางแผนของเธอเอง ใบหน้าของเย่ชิงชิงก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ
ความหมายก็คือ ฉันชอบคุณในฐานะบุคคลหนึ่ง และสถานที่ที่คุณจัดงานแต่งงานเป็นสถานที่โปรดของฉัน
